Wyprowadzka z rodzinnego domu

tylko u mnie byłaby to dodatkowo wyprowadzka na tzw 'kocią łape' a tu tez bedzie gadania...po prostu wiem...

ona ., to identycznie jak u mnie.
np. brat ma 26 lat (w grudniu 27) a rodzice robią mu awantury jak wspomina o wyprowadzce, niby sam, ale uważają że i tak bedzie mieszkal ze swoją.
Czy jak bedzie miał 40 lat i bez żony to bedzie tak samo ? masakra...
Mi co chwile mama powtarza jak mówię ze musze spać u T. bo wtedy wiecej napisze - serio !! To słyszę "nie jesteście jeszcze po ślubie" obłęd :!!

ech, ja nie wiem co jest złego w tym, ze zanocuję u faceta z ktróym jestem już 2,5 roku. bylismy pod namiotem i tez spaliśmy razem (na week nawet rodzice wpadali! i nie było problemu). On narazie mieszka z mamą, więc skoro ona nie ma nic przeciwko... no przeciez dorośli jesteśmy... :| ale mama zawsze znajdzie powód i gadania będzie na cały tydzień... zresztą co tu dużo mówić, ona wszsytkiego się czepi.
najciekawsze, że ma 41 lat, a myśli jak jej matka... ja tu bardziej widzę powód 'co ludzie powiedzą' wiesz
cóz, tak wychowana

To mamy identycznie. My z T. też byliśmy pod namiotem i co? tak samo T. mama nie ma nic przeciwko.. Ach ci rodzice... ciekawe jacy my będziemy...

Chyba mam cudownych rodziców bo nigdy nie miałam z tym problemów. Prawie od samego początku znajomości z moim obecnym Mężem - mieszkaliśmy razem. Nim do tego doszło, kilka razy zostawałam u Niego na noc - rodzicom mówiłam gdzie jestem i to im wystarczało.

Niby moi rodzice są zdania, że póki dziecko mieszka z nimi pod jednym dachem, to powinno mówić dokąd chodzi i o której wróci - bo niejako nadal go utrzymują. Na szczęście głównie na mówieniu się kończyło, ale może dlatego, że wypracowaliśmy sobie pewien system informacyjny, który ułatwiał komunikację :)

Moja mama ostatnio bardzo przeżyła wyprowadzkę brata. Co prawda ja z Mężem przeczuwałam, że tak to się skończy, ale do samego końca miałam cichą nadzieję, że może jednak tego nie zrobi. Brat znalazł świetną pracę i od razu odezwała się ta Jego "Hermenegilda" - swego czasu wciskała mu, że jest materialistą, a póki co - to wszystko wskazuje na to, że sama Nią jest. Gdy nie miał pracy to kazała Mu wracać do rodziców, a jak znów znalazł pracę to go wita z otwartymi ramionami.

Mama, gdy zobaczyła puste półki w szafie, po prostu nie wytrzymała. Okropnie płakała. Nie była na to przygotowana. Brat Jej napisał sms`a, że nie traci syna tylko syn wchodzi w dorosłe życie. Jeszcze mu się odechce...

Obecnie jestem sama (bo Mąż w rejsie), mamusia również (bo tata też w rejsie), więc każdą wolną chwilę spędzamy razem. Po pracy nie idę do siebie, a wchodzę do Niej - razem jemy obiad, oglądamy tv i rozmawiamy - jest jakoś raźniej.

Bardzo się cieszę, że mieszkam tak blisko, gdyż w razie czego możemy się nawzajem wspierać.

Belay, masz wspaniałych wyrozumiałych rodziców. Na prawdę - widzę że zawsze byli i są po Twojej stronie :) gratuluję i pozazdroszczę troszkę :) Ja już raz usłyszałam że jestem "panną lekkich obyczajów" cóż... brak słów po prostu...

MonikaLuc to ja też nasłuchałam sie pod swoim adresem takich rzeczy od mamy, ze hoho. czasem naprawdę nie daję rady i wyję do poduszki nocami... a nigdy nic nie odwaliłam. młodsza sisotra za to od małego ma całkowity luz, teraz jak tata wyjechał, to w sumie i ja dostaje za rodzenstwo opiprze, to jest cohre :/ chciałabym już nie musiec wracac ...

A ja sie strasznie boję wyprowadzki... Moj Łukasz mieszka 170 km ode mnie i ostatnio przestaje mi sie podobac to ze mialabym byc tak daleko od domu nie wiem co to bedzie...

rety, w ogole mi sie nie moze zmiescic w glowie, to, co dziewczyny napisaly o Rodzicach, ktorzy nadmiernie kontroluja... ja mimo odleglosci i zupelnie innego zycia, zawsze mowie/pisze Mamie gdzie jestem, kiedy bede w domu, kiedy moze do mnie zadzwonic, i w zamian otrzymuje to samo - tez zawsze wiem, gdzie Ja znalezc. Wszyscy zyjemy troche zwariowanie, wiec logiczne, ze sie o siebie martwimy, zwlaszcza, gdy wracamy pozno. Mnie taki system bardzo odpowiada, chociaz moze ktos moglby nazwac go kontrola...

ale tu nie chodzi o informowanie co się z Tobą dzieję, bo moi tez zawsze wiedzą gdzie jestem itd, ale żebym została na noc np to juz awantura

a ja jak myślę o przeprowadzce to najbardziej mnie przeraża fakt, że któregoś dnia siedząc u Rodziców w domku powiem "no cześć Mamo idę do siebie..." no po prostu szoku - wyjdę i już na noc nei wrócę .... taki jakoś dziwnie chociaż z drugiej strony wielka radość ale i strach też

MonikaLuc, i ona ., doskonale was rozumiem :) i tu nie chodzi o jakies tam kontrolowanie bo w sumie studuije 170 km od domu ale o to ze przeciez nie jestemy jeszcze malzenstwem i pewnych rzeczy nam nie wolno :D a mieszkaknie wspolne przed slubem to chyba zawal by dostali :D ale juz tez sie nie moge doczekac kiedy zamieszkamy razem bo wkurzaja mnie telefony mamy zaczynajace sie od slow : " a gdzie jestes??" Wiem ze ona mnie kocha i bardzo lubi Girka ale dla mniej sa pewne rzeczy zarezerwowane dla ludzi po slubie i koniec :) mnie tylko przeraza perspektywa zamieszkania z rodzicami Grrka ale mam nadzieje ze na krótko i bede mogla byc taka zoncia na 100! :D

[ Dodano: 2007-04-13, 21:47 ]

kasia_a napisal(a):

taki jakoś dziwnie chociaż z drugiej strony wielka radość ale i strach też

Dla mnie akurat to nie problem :D jutro wyjezdzam na studia wracam na jeden dzien 28 kwietnia a pozniej na weekend 19 maja wiec mnie w domu to juz praktycznie w ogole nie ma :D