Konkurs "Bajki dla brzuszka"

Maluszku w mym brzuszku
Ty Kochany słodziuszku,
Jesteś moim skarbem i oddechem,
mą miłością i uśmiechem,
a także pragnieniem
na które czekam z westchnieniem...

Dajesz znać o sobie,
kopać już zaczynasz
choć wiesz że Cię kocham,
wciąż mi o tym przypominasz.

Wiedz o tym Perełko
że czekamy na Ciebie,
gdy do nas dołączysz bedzie Ci lepiej niż w niebie.

Wspaniale żyło sobie malutkie dziecię,
w cieplutkim i wygodnym choć malutkim świecie.
Było szczęśliwe i nic mu nie brakowało,
choć były chwile że za "sznureczek" szarpało.
Mamusia w takich chwilach,brała swoją rękę,
masowała swój brzusio by Maleństwo było uśmiechnięte!
Czytała mu bajeczki,o wszystkim opowiadała,
a po całym dniu do snu się układała.
Razem z nią dzieciątko małe, poszło spać!
Ale po chwili już się wyspało i zaczęło kopać!
Lecz mamusia Ukochana bardzo kocha dziecię swoje,
kołysankę zaśpiewała i słodko spali obydwoje.

Witam. Ja dziś na poczcie odebrałam nagrodę dodatkową za pierwszą edycję. Dostałam magazyn "Mamo to Ja" z bajką, wkładki laktacyjne i nakładki na piersi. Bardzo miły upominek:)
Pozdrawiam wszystkie uczestniczki.

P.S. Dziś mam drugie, bardzo ważne usg. Trzymajcie kciuki.

angie300 napisal(a):

Witam. Ja dziś na poczcie odebrałam nagrodę dodatkową za pierwszą edycję. Dostałam magazyn "Mamo to Ja" z bajką, wkładki laktacyjne i nakładki na piersi. Bardzo miły upominek:)
Pozdrawiam wszystkie uczestniczki.

P.S. Dziś mam drugie, bardzo ważne usg. Trzymajcie kciuki.

Trzymamy kciuki:)
widzę,że jednak każdy dostał coś innego jako nagrode dodatkową... u mnie był zestaw kremów Mustelli na rozstępy oraz zestaw "Mamo to ja" z płytą ;)

Czekamy jutro na wyniki kolejnej edycjii... powodzenia życzę wszystkim:)

Witam. Ja otrzymałem gazetkę "mamo to ja" z bajką i książkę "Co nieco o rozwoju dziecka"

Książka jest super :) Już zacząłęm czytać :p

cohenna napisal(a):

Androsia ale przecież już napisałam że nie będę brała udziału...!!!
A jak wrócę z pracy i pogadam z sąsiadką to może ona się zapisze...???
A ja udziału nie wezmę!!!!!

Tak wiem ale gdzieś tam doczytałam, że nie mogłaś znaleźć że jak ktoś nie jest w ciąży to nie może pisać ;) To wyszukałam

A ja dostałam żelowy kompres na piersi. Na gorąco zwiększa laktację, a na zimno łagodzi podrażnione piersi. Nie długo na pewno mi się przyda.Dostałam także gazetę z bajeczką.
życzę powodzenia przyszłym mamusiom w 3 edycji. Ja już nie biorę udziału, bo już nie opowiadam bajeczek, tylko rozmawiam z dzidziusiem i proszę żeby już się urodziła.

Dawno, dawno temu, żył sobie pewien chłopiec,który panicznie bał się ciemności.Spał przy zapalonej lampce,a gdy nie było prądu zapalał kilka świeczek lub włączał latarkę.Pewnego razu Pani w szkole zaproponowała wyjazd nad jezioro pod namiot.Wszystkie dzieci aż skakały z radości i chłopiec oczywiście wraz z nimi.To miał być jego pierwszy wyjazd z kolegami i koleżankami z klasy.Chłopiec był bardzo podekscytowany i nie mógł się doczekać. Choć do wyjazdu był jeszcze cały tydzień, ON wciąż o nim mówił.Bardzo, baaardzo to przeżywał...no i podczas pakowania zapomniał o latarce....W dniu wyjazdu chłopiec żegnał się z tatą zaraz po śniadaniu,ponieważ jechał już do pracy.Mama zapytała:"Czy zabrałeś wszystko ze sobą?Żebyś tylko niczego nie zapomniał,może Ci pomóc?". Ale chłopiec spieszył się do kolegów,którzy już czekali na autokar przed szkołą i bez zastanowienia odpowiedział: "Dzięki mamo,ale wszystko mam.Chodźmy już, nie mogę się spóźnić!". I tak powędrowali pod szkołę, gdzie chłopiec pożegnał i ucałował mamę a następnie wsiadł z rówieśnikami do autokaru.Gdy dotarli na miejsce, słońce zaczęło zachodzić,więc dzieci wraz z nauczycielkami nazbierały duuużo suchych gałązek i rozpaliły ognisko. Atmosfera była super! Smażenie kiełbasek i chleba,wspólne śpiewanie,zabawy...Aż nadeszła noc i jedna z pań nauczycielek orzekła:"No to dzieci,pora spać.Niech każde z Was weżmie swoje wiaderko i napełni je wodą z jeziora a następnie ugasimy wspólnie ognisko i każde dziecko uda się do swojego namiotu.Rano pobudka o świcie i idziemy na grzyby!" Uradowane dzieciaki szybko napełniły swe wiaderka i zaczęły polewać rozżarzone ognisko.Nie minęło 5 minut i zrobiło się...CIEMNO! Jak Pani kazała wszyscy poszlii do swoich namiotów. Chłopiec był przerażony,ale nie chciał by koledzy go wyśmieli,więc starał się ukryć swój strach.Z zakłopotaniem zaczął grzebać w swojej torbie.Szukał latarki...Niestety po chwili przypomniał sobie,że jej nie spakował! Koledzy powiedzieli:"Co Ty tam szukasz?Jest tak ciemno,że nic nie znajdziesz! Chodźmy spać!". Chłopiec schował się do śpiwora i cichutko sam do siebie powiedział:"Ale ja się tak bardzo boję...". Po chwili zaczął szlochać.Dzieci szybko usnęły ale usłyszał go jeden z kolegów i zapytał: "Co Ci jest?Czy coś się stało?" Chłopiec odpowiedział:"Przepraszam że Cię obudziłem,ale ja się boję ciemności a zapomniałem zabrać latarkę z domu:(Tak mi wstyd!". Kolega chłopca siegnął do śpiwora i wyciągnął swoją latarkę! Złapał chłopca za rękę,wyciągnął z namiotu i powiedział: "Proszę,weź moją!I nie masz się czego wstydzić:)". Chłppiec odpowiedział:"Dziękuję! Jak to nie mam czego się wstydzić?Przecież inni by mnie wyśmiali...".Kolega chłopca wytłumaczył mu,że to normalne bo każdy się czegoś boi a potem z tego wyrasta:"Ja kiedyś się bałem pająków,ale teraz już wiem,że one bardziej boją się mnie, w końcu są takie malutkie!A np.Marek ma lęk wysokości i boi się zjeżdżać z najwyższej zjeżdżalni, na którą tak bardzo lubimy chodzić". Wtedy chłopiec się uspokoił.Porzucił swój wstyd i wrócił z kolegą do namiotu.Po chwili zgasił latarkę i...sam zaczął się zastanawiać dlaczego tak uczynił.On po prostu przestał się bać! "Huuurrrraaaaa!!"-pomyślał.-"Udało się:)". I dumny z siebie położył się spać.Nazajutrz po wspólnym zbieraniu grzybków udali się na przystanek gdzie czekał na nich autokar.Tata chłopca odebrał go spod szkoły i zabrał do domu,gdzie mama czekała z pysznym obiadem. Chłopiec już przy obiedzie zaczął opowiadać o całej wycieczce! Nie zamykała mu się buzia.Rodzice cieszyli się, że ich synek tak świetnie przeżył wycieczkę i wrócił cały i zdrowy.Wieczorem mama przeczytała chłopcu bajkę,ucałowała,przytuliła i powiedziała:"Dobranoc Kochanie!". Chłopiec odpowiedział:"Dobranoc mamusiu!", po czym zgasił nocną lampkę.Mama zaniemówiła! Po chwili zaczęła:"Ale jak...jak to??!! O co chodzi?!!". Chłopczyk zmęczony dniem pełnym wrażeń mruknął tylko:"Już się nie boję mamo..." i zasnął.Mama uśmiechnęła się,jeszcze raz pocałowała synka w czółko i wyszła z pokoju z łzami szczęścia w oczach.Cała rodzinka żyła długo i szczęśliwie!

Jeszcze dawniej niż dawno temu, za górami i rzeczkami, dolinami i morzami było sobie wielkie królestwo. Król był dobrym i hojnym władcą, starał się uśmiechać do swojego ludu i obdarzać ich nadzieją i miłością. Wszyscy w królestwie wiedzieli, że spotkało ich wielkie szczęście, że mogą służyć tak wyjątkowemu władcy. Wszyscy również wiedzieli, że króla i królową coś trapi, mimo że bardzo starali się ukryć własne troski.
Dobre serce króla, coraz bardziej nie potrafiło radzić sobie z narastającym smutkiem na twarzy królowej. Pewnego dnia wpadł na pomysł jak mógłby przywrócić radość u swojej małżonki. Czym prędzej zwołał swój lud i ogłosił jemu i całemu światu wielki konkurs na najpiękniejszy i bezcenny dar, który zachwyciłby i oczarował parę królewską. Wieść szybko rozbiegła się po świecie i dzięki temu do królestwo zaczęły napływać tłumy ludzi z wielkimi bagażami: smakołykami z każdego zakątka kraju, bogatymi materiałami, klejnotami z głębi morza i wieloma innymi podarkami. Kolejki do pary królewskiej ustawiały się dzień i noc, lecz twarz królowej wciąż nie promieniała…Zasmucony król cierpliwie czekał, aż zjawi się ktoś, kto pokaże im coś znacznie cenniejszego niż klejnoty i bogactwa, lecz powoli wątpił w istnienie takiego podarku…
Pewnego słonecznego dnia, gdy wraz z małżonką udał się na spacer po swoim królestwie, zobaczyli trójkę dzieci, które ubrane w połatane, lecz i tak dziurawe ubranka, grały na instrumentach zrobionych własnoręcznie z gałązek drzewa i prosiły o pożywienie. Król z królową zbliżyli się do dzieci i uważnie wysłuchali przepięknych dźwięków, jakie wydawały starannie wystrugane kawałki drewna. Królowa natychmiast pochyliła się nad chłopcami, a król ujrzał na jej twarzy zachwyt i radość, jakich dotąd nikt nie mógł wyzwolić. Zrozumiał wtedy, że żadne skarby na świecie nie mogą dać tyle radości, co twarz dziecka i możliwość otoczenia go opieką i miłością.
Król i królowa zaopiekowali się sierotami i od tej pory na królewskim dworze zagościły już na stałe radość i szczęście, a wierny i oddany lud również to zauważył i radował się z całym dworem.

Koniec

Witam,
dziewczyny macie niesamowitą wyobraźnię - podziwiam i gratuluję,
też postaram się coś skleić i napisać w ciągu najbliższych kilku dni...
Żebym tylko zdążyła zanim synek postanowi opuścić brzusio mamy:)

Cytuję:
"W sprawie rejestracji...
Witam
Rejestracja na forum i stronie serwisu dla każdego użytkownika jest
oddzielna, czyli można być zarejestrowanym w tych dwóch miejscach.
Według tego co sprawdziłam, to ma Pani konto na forum polki.pl - to
nowe i na stronie babyonline.pl. W sumie w niczym to nie przeszkadza
i chyba nie ma sensu usuwanie Pani konta ze strony babyonline.pl....
Pozdrawiam Katarzyna Rupińska"

Tak więc z moją rejestracją jest wszystko ok. Jeszcze mam jedną informację ale to już na pw.

Moje maleństo śpi sobie w brzuszku,
mama Cię kocha ty mój okruszku...

Nocka się zbliża bardzo szybciutko,
wtul się w mamusie i śpij słodziutko...

Dziewięć miesięcy rośniesz w mamusi,
a tata czeka przy kolebusi...

Aby maleństwo wtulić w ramiona,
gdy mama ciebie wypuści z łona..