Jak go przekonać?

a jak inicjatywa z mojej strony to jedyna szansa? Może on myśli, ze nie ma już ze mną co rozmawiać, ze sobie przegrał? Dlaczego miałabym sie unosić dumą i nie porozmawiać? Przecież to nie o to chodzi, żeby sie na siebie obazić do końca życia, bo życie to ciągłe rozstania i powroty - tylko nie wiem kiedy i jak "powrócić", niech wie, że ja go wciąż kocham

Do Martyny:
Chyba mi się udało :) W piątek mój chłopak chciał wyjść z kolegami i ja zaplanowałam sobie swój wieczór z kumpelami, na impreze poszłyśmy. On wyszedł sam ja sama i na końcu spotkaliśmy się na imprezie i bawiliśmy się razem. Wszystko było OK o nic sie nie wkurzyłam :)

Viola150 jestem z Ciebie dumna :) Wszystko jest na dobrej drodze, żeby wyzwolić się całkowicie od zazdrości :) Pozdrawiam serdecznie :)
A na Twoim miejscu Łucjo bym starała się o spotkanie. Trzymam kciuki

Martynko, tylko jak ja mam to spotkanie zorganizować? Boje się, ze jak napisze smsa, to nie odpisze, a to by "zmarnowało" ten czas, który cierpliwie przeczekałam bez słowa, smsa do niego. Myślałam, żeby pójść do niego do domu i zapukac do pokoju, ale mógłby nie chcieć gadać itp. albo iść tam, gdzie on będzie z kolegami i po prostu sie przysiąść, ale to też może być sztucznie odebrane, a co jeśli nagle rozmowy ustaną? Wiem napewno, że coś muszę i chce zrobić, ale nie wiem w jaki sposób...

Martyna:
Oj niewiem czy wszystko jest na az tak dobrej drodze. Jak bys zechciała wejsc na moj watek: Uwierzyć w tego smsa? to może tez bys mi coś poradziła?
Pozdrawiam

Viola spokojnie, spróbuj sie opanować1 wiem, ze teaz to obce słowa dla Ciebie ale za jakiś czas zrozumiesz, ze nie warto sie tak "przejmować" bo to niszczy i Ciebie i wasz związek -- przeczytaj odp. przy swoim wątku pozdawiam

Łucja pójdź do niego (najlepiej, żeby nie było tych kolegów). Powiedz mu, że Tobie ciężko, że chciałabyś z nim być, no i czy widzi szanse, że będziecie razem. Niech powie wprost jak On widzi wasze przyszłe relacje. Na pewno nie rezygnuj z kontaktu z nim! Pozdrawiam was Dziewczyny :)

I tu kolejny problem.... Jak wcześniej mówił, że ten związek nie ma sensu, co ciągle powtarzał, to nie był przekonujący, nie wierze, że on tak naprawdę myśli, on to sobie wmawia i bpje się, że jak zadam mu takie pytanie: czy widzi szansę na odbudowanie tego związku, to znowuwbrew sobie powie, że nie... Do niego jest tak strasznie trudno dotrzeć... Chyba jeszcze troche poczekam...

Hmmm... Faktycznie trudny chłopak. Myślisz, że to czekanie w końcu wyjdzie Tobie na dobre?

Nie wiem, ale on chyba tego potrzebuje - czasu - i ja chyba jestem w stanie jeszcze poczekać, byleby tylko on umiał się przyznać przed samym sobą co do mnie czuje, pzestał unosić się dumą i dał nam w końcu szansę, bo wiem, że oboje tego chcemy... no i nadal moje zdjęcie stoi w jego pokoju... a minął już ponad miesiąc...

Cześć Łucjo. A wcześniej zdarzyło się Wam, że zrywaliście i wracaliście do siebie?

nie zupełnie, tylko były długie milczenia...