Jak to ze mną było...

popieram Cię jaca-takich numerów sie po prostu nie wycina i tyle

Aga2132 napisal(a):

Witam wszystkich! Nie wiem komu mam się zwiezyć więc piszę do Was i proszę o rade!!!
Chodzę na kurs prawa jazdy. Poznałam świetnego instruktora, któr mnie uczy jeżdzić. Zaprzyjaźniliśmy się. On ma żonę i ja męża! Jest mi źle ze swoim mężem bo ciągle same problemy z nim a pozatym nie czuje się przy nim bezpieczne i nie jest czuły! Instruktor powiedział mi że dla mnie jest w stanie zostawić żonę! Strasznie mi się do niego tęskni Co ja mam robić????? pomóżcie mi!

uważasz że poznany dopiero co facet jest lepszy od męża ? Co o nim wiesz ?Jakim jest człowiekiem - to jedna sprawa.
A to ze próbujesz zrujnować życie jego żonie i dzieciom no i swojemu mężowi to druga.
Jest źle - zabieram zabawki i odchodzę do innej piaskownicy. A jak tam będzie źle to pójdę na sąsiednie podwórko robisz cokolwiek żeby naprawić małżeństwo czy już "położyłaś laskę" na mężu?
Po paru "kursach" gość Cię zaczarował a Ty jak Ćma lecisz ,gość dostanie co chciał a Ty zostaniesz sama z wyrzutami sumienia. A co z Twoim mężem ,pamiętasz dlaczego za niego wyszłaś ? Jak to było kiedyś ? Dlaczego Cię oczarował ,dlaczego zwróciłaś na niego uwagę ? Najpierw wyjaśnij sprawę z mężem a jak nie chcesz tego związku to z nim skończ ale instruktora wybij sobie z głowy a najlepiej zmień firmę w której robisz prawko.
...............książe z eLką się znalazł ,masakra

Tak sobie myslę,że weszliśmy Ci Sorrow własnymi butami na forum

Kaczka napisal(a):

Morda, ja po prostu nie mogę uwierzyć, że ten człowiek to jest ten sam, którego kochałam przez tyle lat

Też nie mogę uwierzyć. To przerażające,że można żyć z kimś i tak mało go znać. Że nagle stajesz się obojętny, albo słuzysz za worek do bicia. Ja tez , to wszystko widzę, też rozumiem,że to nie jest zdrowa sytuacja, ale nadzieja jeszcze jest silniejsza. A może to tylko pragnienie, by móć kiedyś spojrzeć sobie w twarz i nie dostrzec tam faceta, który uciekł.

Sikorka : nie ma dobrgo czasu na zdradę. Tak czy inaczej to świństwo, które kogoś niszczy. Ale lepiej,że przed ślubem. Tak myślę.
Pozdrawiam

[ Dodano: 2007-10-29, 22:32 ]

Aga2132 napisal(a):

On ma żonę i ja męża! Jest mi źle ze swoim mężem bo ciągle same problemy z nim a pozatym nie czuje się przy nim bezpieczne i nie jest czuły! Instruktor powiedział mi że dla mnie jest w stanie zostawić żonę!

Nie umiem znaleźć slow zrozumienia, nie teraz.
Pomyśl tylko, dla ilu kursantek, Twój czuły istruktor, chciał zostawiać żonę? Myślisz,że jesteś pierwsza? A nawet jeżeli tak jest , to przypomnij sobie , że kiedyś nie bylo Ci źle z mężem ( przecież silą nie zmusil cię do ślubu) i spróbujcie przywrócic tamte emocje. Rozmawiajcie, mów mu o swoich potrzebach, o tym jak się przy nim czujesz. Jeżeli nic nie zmienicie, to trudno-zawsze można się rozstać. Ale nie przez zdradę, to zatruje życie Wam wszystkim i niczego nie ułatwi. Postaw się też w roli jego żony. Wiem,że zauroczenie bywa ślepe, ale pamiętaj : kto sieje wiatr, ten zbiera burze. Ty i ten istruktor siejecie burze......

morda napisal(a):

Tak sobie myslę,że weszliśmy Ci Sorrow własnymi butami na forum

Nie szkodzi... taka jest kolej rzeczy. Wszystko pokrywa kurz zapomnienia, a jak już gruba warstwa się zbierze, to na niej inne rzeczy wzrastają .

łzy wzruszenia..... usłsyzałes tyle ciepłych słów, że wszystko co chciałabym napisac zostało juz to zrobione. PODZIWIAM

sorrow dopisałeś kolejne smutne zdanie w swoim profilu. Czy coś sie stało? Czy jakieś marzenie, nadzieja, oczekiwanie straciło sens? Czy to tylko taka refleksja w związku ze smutnym świętem? :(
Pozdrawiam gorąco

Nie... po prostu zauważyłem je gdzieś i uznałem za bardzo prawdziwe. Nadzieję i oczekiwanie pcham sukcesywnie do przodu. Dziękuję i pozdrawiam cię również .

za twój post, na mój kosmicznie cienki przypadek.
Jedno jest pewne syty nie zrozumie głodnego, a ktoś kto tego nie pryeżył w ogóle nie ma nawet pojęcia o wyobraeniu.
W całej sprawie perwersyjne wydaje się to, że "zdradzacze" i "-czynie" odbiera się z mrógnięciem oka pod hasłem " alełope nawzrabiałeś, no no ".
Jak jesteś po drugiej stronie barykady i nie możesz o niczym innym myśleć i ten czas po to jak zerwany film po wódce, słyszysz / no to nie jest koniec świata takie rzeczy się ydażają itd.
Koniec końców mogę powiedyieć niewiem jak daleko mogę dojść w wytrzymywaniu upokorzeń.
Trzymaj się

miesią....tyle mineło...tyle czasu od informacji, ze zdardził mnie...za kilka dni bedzie miesiac, jak oswiadczył, ze chce byc sam...i co? i tyle, ze odmówił mi ostatniej rozmowy...zrobił to w tym tygodniu, w poniedziałek, twierdzi, ze nie jest na te rozmowe jeszcze przygotowany, ze uwazal, ze tak bedzie lepiej, ale nie jest...i drugie co? pokazałam mu wczoraj silną, opnanowaną siebie w smsach...i dzis rozmowa...telefoniczna...godzne...o pracy...o minionym dniu...o wszystkim, tylko nie "O TYM"...miły ton...jakby tego wszystkiego nie było, jakby sie nie wydarzyło...na pytanie "co u mnie?" bez płaczu i drzenia odpowiedziałam "dobrze"...tylko koncowe "miłego weekendu" zabrzmiało jak echo...echo tego bólu i ogromu swiadomosci, ze to weekend inny, nie nasz, ale kazdego z osobna...przebiegła mi przez głowe myśl-cóz to u diabła było ta rozmowa?-przeleciało i znikneło...test jakowys czy co? i juz nad tym nie mysle, bo wiem, ze nie ma sensu taka analiza. Dlaczego jestem taka spokojna? nie wiem...tak jak wielu innych rzeczy po prostu nie wiem

[ Dodano: 2007-11-09, 22:23 ]
miesią....tyle mineło...tyle czasu od informacji, ze zdardził mnie...za kilka dni bedzie miesiac, jak oswiadczył, ze chce byc sam...i co? i tyle, ze odmówił mi ostatniej rozmowy...zrobił to w tym tygodniu, w poniedziałek, twierdzi, ze nie jest na te rozmowe jeszcze przygotowany, ze uwazal, ze tak bedzie lepiej, ale nie jest...i drugie co? pokazałam mu wczoraj silną, opnanowaną siebie w smsach...i dzis rozmowa...telefoniczna...godzne...o pracy...o minionym dniu...o wszystkim, tylko nie "O TYM"...miły ton...jakby tego wszystkiego nie było, jakby sie nie wydarzyło...na pytanie "co u mnie?" bez płaczu i drzenia odpowiedziałam "dobrze"...tylko koncowe "miłego weekendu" zabrzmiało jak echo...echo tego bólu i ogromu swiadomosci, ze to weekend inny, nie nasz, ale kazdego z osobna...przebiegła mi przez głowe myśl-cóz to u diabła było ta rozmowa?-przeleciało i znikneło...test jakowys czy co? i juz nad tym nie mysle, bo wiem, ze nie ma sensu taka analiza. Dlaczego jestem taka spokojna? nie wiem...tak jak wielu innych rzeczy po prostu nie wiem

[ Dodano: 2007-11-10, 18:32 ]
hmmm wiecie co, jednak chciałabym wiedziec, czym była ta rozmowa: cichym pozegnaniem, badaniem gruntu czy czyms z czego nie zdaje sobie sprawy...jak dobrze, ze mam tak duzo pracy, mam zajecie, ale mysli i tak drążą mnie jak skałe...podpowiedzcie, co to było?

Jedyne co mi przychodzi do głowy po przeczytaniu Twojej historii to myśl jak bardzo Kochasz swoją żone! Napewno widać to dlatego, że jej wybaczyłeś te 2 wpadki, ale jest jeszcze jedna sprawa. Przed zdradą Kochałeś ją bardzo, miałeś do niej zaufanie tak ślepe, że pewnych rzeczy niezauważałeś i to ukazuje Twoją miłość tak naprawdę. Mam nadzieje, że Twoja żona zdała sobie sprawę jaki skarb ma w domu i jest Wam coraz lepiej!

sorrow
Każdy z nas jest inny ale każdy czuje tak samo.
Respect

mikess27 napisal(a):

Mam nadzieje, że Twoja żona zdała sobie sprawę jaki skarb ma w domu i jest Wam coraz lepiej!

Hehe... no tym mnie trochę ubawiłeś... nigdy nie myślałem o sobie jak o "skarbie" . Ale tak poważniej mówiąc, to na prawdę daleki jestem od myślenia o sobie w ten sposób. Raczej dużo gorzej o sobie myślę niż kiedyś... trochę dlatego, że zdałem sobie sprawę z niektórych moich zachowań czy cech charakteru, a trochę przez to tą odruchową utratę własnej wartości po tym jak zdradzi cię z nienacka wybranka twojego życia. Skoro ja o sobie tak nie myślę, to już na pewno nie moja żona. Pewnie raczej myśli, że łaskawie zgodziła się ze mną zostać i zrobiła przez to jakiś dobry uczynek. Czemu nie... jeśli jej to pomaga w powrocie do równowagi psychicznej. Ale chyba jest lepiej. Na pewno w tej części życia, którą uznałbym za podstawową, codzienną, zwyczajną. Cały czas jednak szwankujemy w tej wzniosłej i magicznej.

Czy Nibylandia i Melancholandia graniczą ze sobę