Los Powtórzony

Jakiś czas temu pisałem w poście "Czy to jest głupota czy już zdrada" te osoby które czytały będą wiedzieć co i jak
Napisze pokrótce że żona znalazła sobie kogoś z kim długo utrzymywała kontakt telefoniczny

5 dni temu świat mi się zawalił, Podejrzewając że sytuacja się nie wyklarowała i jest coś nie tak podłożyłem podsłuch w

samochodzie. Usłyszałem jak moja żona zdradza mnie z facetem którego podejrzewałem.
Dźwięk skrzypiącego fotela podczas uprawiania sexu przez nich mało co nie rozwalił mi głowy, ich mruczenia szepty i słówka

wbijały mi się w głowę jak gwoździe.
Rozmowę tą nagrałem dwa dni wcześniej ale nie miałem okazji jej odsłuchać
Po wysłuchaniu zadzwoniłem do niej i wykrzyczałem aby natychmiast przyjechała i mi pomogła się spakować
W awanturze wykrzyczała mi swoje żale, broniła się że z nim się nie pier.. ale nie wiedziała jakie dowody mam
złapałem spakowaną walizkę, pożegnałem się z dziecimi i z płaczem odjechałem
Postanowiłem po drodze pojechać do tego faceta i powiedzieć wszystko jego żonie
Wyszedł ON, nie wiele pamiętam z tej rozmowy, coś krzyczałem dlaczego zrujnował moje życie i rujnuje swoje (też dwoje dzieci)
Chwilę się migał a potem wzruszył ramionami i powiedział "Uczucie"
Wsiadłem do samochodu i popędziłem do domu rodziców.
Nie dojechałem do niego bo po drodze dostałem ataku Hiperwentylacji i zjechałem na pobocze
Zdążyłem jeszcze zadzwonić po pogotowie i do żony aby zabrała samochód
potem już skurcz zacisnął mi pięść i wykrzywiło mi nogę serce mało nie rozerwało klatki piersiowej, Mimo że samochód to

automat i tak bym daleko już nie zajechał i pewnie przywalił w coś
Wiedziałem co mnie napadło bo czytając "Los powtórzony" było opisane jak bohater miewał takie ataki po stracie ukochanej
On zawsze nosił papierową torebkę która skutecznie pomaga przy takim ataku i nie pozwala na utratę przytomności

Pogotowie zabralo mnie do szpitala, w karetce podali chyba dożylnie relanium, sami chcieli mi dać torebkę ale nie mieli
w szpitalu polożyli mnie i myśleli że pójdę spać po takiej dawce, ale nie mogłem, uspokoiłem się i zadzwoniłem aby ktoś mnie

odebrał, odebrała szwagierka.
Zawiozła mnie do domu rodziców ale ojciec w pracy na nocną zmianę a mama w szpitalu.Powiedziałem że tutaj nie zostanę bo

pójdę na tory aby skończyć ze sobą (rodzice mieszkają koło torów pociągowych)
Zawiozła mnie do domu, położyłem się do łóżka i przytuliłem się do żony, porozmawialiśmy spokojnie,Powiedziała że nie wie czy

jest w stanie być ze mną
Po nieprzespanej nocy rano ponownie rozmawialiśmy, powiedziała że nie może w tej chwili powiedzieć że mnie kocha ale jego

raczej tak
Nie poszedłem do pracy, zawiozłem ją do pracy, dzieci do szkoły i czekalem na jej powrót
Po powrocie z pracy poprosiła mnie aby na kilka dni się wyprowadził abym dał jej czas do ułożenia sobie wszystkiego w głowie
Błagałem prosiłem ale wreszcie ustąpiłem i zawiozła mnie do ojca, dzieciom powiedziała że musiałem wyjechać po samochód do

Niemiec
Cztery ostatnie dni to dramat oczekiwania i niepewności, Po śniadaniu które zjadłem w poniedziałek w pracy dopiero w czwartek

zjadlem coś wmuszając w siebie wiedząc ze tak będzie dobrze.
Potrafilem stać nieruchomo w kuchni patrząc się w zegar jak wskazówka sekundowa się przesówa, potrafiłem doliczyć do 3000

stojac tak
Przeczytałem w tym czasie prawie całą książkę "Rozmowy z Katem" niestety nie pamiętam z niej prawie nic
Po dwóch dniach postanowiłem iść do pracy bo te oczekiwanie mnie zabijało. Mówią że "Chłopaki nie płaczą" gówno prawda, ja

poprostu wyłem w konwulsjach jak niedorżnięte zwierze
W pracy zacząłem walkę, Zasypywałem ją SMSami w których cytowalem fragmenty naszych wspólnych piosenek z którymi mamy mile

wspomnienia, błagałem ją abyśmy spróbowali jeszcze raz i że moja postawa życiowa ulegnie natychmiastowej i drastycznej

zmianie, że wiem jakie błędy popelniłem i że jej wszystko wybaczam
Prosiłem o to żebyśmy spróbowali dać naszym dzieciom prawdziwy dom wypelniony szczęściem.
Wczoraj dostałem Smsa od szwagierki że coś chyba pękło i żebym nie odpuszczał
znowu bombardowanie Smsami i telefony, Po pracy pojechałem kupiłem śliczną wiązankę z Wiecznym kwiatem (pomyślałem że to może

być dobry znak)
Pojechałem do domu ona już tam była. Leżała płacząc tak jak nigdy w życiu, Znowu błaganie, wycie i prośba abym mógł się nią i

dziecmi opiekować
Wyjeczała w spaźmie że go kocha i jej serce pękło i właśnie się z nim rostała, że nie dam rady sobie tak żyć
pOwiedziałem że muszę spróbować i nie oddam tych 14 lat ze sobą spędzonych
Pragnę się nią opiekować jak nigdy dotąd, jej uczucie do mnie kiedyś może powróci, będę czekał
Byłem jej pierwszym chłopakiem, facetem i w myśl że "Stara miłość nie rdzewieje" musze w to wierzyć
Uspokoiła się i usneła
zrobiłem sobie z dziećmi wróżby Andrzejkowe, wszak wczoraj Andrzejki
Z wosku wyszło mi serce i postać kobiety, wierzę w przeznaczenie bo w coś muszę wierzyć
Wstała podałem jej obiad potem jej pościeliłem i polożyła się spać (jest na silnych lekach)
Dzieciom zrobiłem kolację, poczułem zapach ogórka i mój żołądek mało co się nie obrócił
Po tylu dniach i jednym sniadaniu jestem wyczerpany, ale w zrytym łbie mam wiarę i chęci do walki o to co w życiu powinno być

najważniejsze - szczęśliwa rodzina
Zmęczyłem się tym pisaniem obraz mam rozmyty a klawiaturę zalaną łzami
Nie liczę tutaj na rady bo decyzję podjałem natychmiast, chciałem wylać to z siebie przed obcymi aby ktoś potem ze znajomych nie oceniał mojej żony negatywnie